பகவத்கீதை ஆன்மிக சாதகர்களுக்கான நூலாகும்; ஏனெனில், எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக அது அவர்கள் கடைப்பிடிக்க வேண்டிய ஆன்மிக கட்டுப்பாடு மற்றும் மனப்பாங்குகளை வலியுறுத்துகிறது. கீதையின் ஒவ்வொரு அத்தியாயமும், சாந்தி மற்றும் இசைவின் இலக்கை அடைவதற்கான வழிமுறைகளை வகுத்தளிக்கின்றன. தாங்களே கற்பனை செய்து கொண்டிருக்கும் பந்தத்திலிருந்து மனிதர்களை, அவர்களுடைய இயல்பு நிலையான முக்தி எனும் சுதந்திர நிலைக்கு இட்டுச் செல்லும் படகு போன்றதே கீதை. மனிதர்கள் இருளில் இருந்து ஒளிக்கும், வெளிச்சமின்மையில் இருந்து பிரகாசத்திற்கும் இட்டுச் செல்லப்படுகிறார்கள். பிறப்பு, இறப்பு எனும் சுழற்சக்கரத்தில் மனிதர்களைக் கட்டிப்போடும் வாசனாக்கள் எனும் களங்கத்திலிருந்து விடுபடுவதற்குத் தேவையான கட்டுப்பாடுகள் மற்றும் கர்மாக்களை கீதை போதிக்கிறது. உண்மையில் மனிதர்கள் இந்தக் கர்மக்ஷேத்திரத்தில் பிறந்திருப்பது கர்மத்தை ஆற்றுவதற்கே அன்றி, கர்மத்தின் பலனை அனுபவிப்பதற்கு அல்ல. இதுவே கீதை போதிக்கும் அடிப்படைப் பாடமாகும். அனைத்து வேதங்களுடைய சாரத்தின் தொகுப்பே கீதை. (கீதா வாஹினி, அத்தியாயம்-01)