ப்ரேமை என்பது சமூக, பொருளாதார, கல்வி, தொழில், குடும்பம், மதம், சட்டம் போன்ற அனைத்து உறவுகளையும் நல்மாற்றம் செய்ய வேண்டும். தந்தை தன் குழந்தையை இன்னும் சற்று ஆழமாகவும் அறிவுபூர்வமாகவும் நேசிக்க வேண்டும்; தாய் தன்னை நாடி வரும் அனைவர் மீதும் ப்ரேமையைப் பரப்ப வேண்டும்; குழந்தைகள் வேலைக்காரர்களை நேசிக்க வேண்டும். எல்லோரும் தெய்வீக சாரத்தின் களஞ்சியமே என்ற சமத்துவ உணர்வு சமூக மற்றும் தனிப்பட்ட நடத்தைகளை உயர்மாற்றம் செய்ய வேண்டும்! நீங்கள் என்னை “தெய்வீக ப்ரேமையின் திருவுருவமே” (ப்ரேமஸ்வரூபமே) என்று அழைக்கலாம்! நீங்கள் தவறிழைத்ததாக ஆகாது! என்னிடம் இருக்கும் செல்வம் ப்ரேமையே, மேலும் அதை நான் துன்பப்படுவோர் மற்றும் துயரப்படுவோரின் மீது பொழிகிறேன். என்னிடம் வேறு எந்த செல்வமும் கிடையாது. மின்கம்பியின் வழியாகப் பாயும் மின்சாரத்தைப் போல, இறைவனுடைய அருள் எப்போதும் பாய்ந்து கொண்டே இருக்கிறது. ஒரு மின் விளக்கைப் பொருத்துங்கள், அதன் மின்திறனுக்கு ஏற்ற மின்சாரம் உங்கள் இல்லத்தை ஒளியூட்டும்! மின்விளக்கு என்பது நீங்கள் மேற்கொள்ளும் ஆன்மிக சாதனைகள்; இல்லம் என்பது உங்களுடைய இதயமே. மகிழ்ச்சியுடன் என்னிடம் வாருங்கள்; கடலில் மூழ்கி அதன் ஆழத்தைக் கண்டறியுங்கள்; கரையில் இருந்துகொண்டு கடலில் கையை விட்டுப் பார்த்து, அது ஆழமாக இல்லை, அதில் முத்துக்கள் இல்லை என்று சாதிப்பதால் எந்தப் பயனும் இல்லை. ஆழ்ந்து மூழ்குங்கள், உங்கள் விருப்பம் கைகூடும்! (தெய்வீக அருளுரை, ஜூலை 22, 1958)