ராமாயணம், தாய்-சேய், கணவன்-மனைவி, சகோதரர்கள், ஆட்சியாளர்-மக்கள், எஜமானர்-வேலைக்காரர்கள் மற்றும் பல மனித உறவுகளுக்கு இடையே இருக்கவேண்டிய இலட்சிய உறவுகளின் ஒரு வழிகாட்டி நூலாகும். சீதையை இலங்கைக்குத் தூக்கிச் செல்லும் போது ராவணனுடன் போரிட்டு இறக்கும் தருவாயில் இருந்த கழுகான ஜடாயுவுக்கு ராமர் கருணை காட்டினார்; மேலும் லக்ஷ்மணன் வெளிப்படுத்திய அச்சத்தையும் மீறி ராமர் விபீஷணனுக்கு அடைக்கலம் அளித்தார். இவை, தன்னை மதிப்பவர்கள் அல்லது தன்னிடம் அடைக்கலம் புகுந்தவர்கள் எவருக்கும் ராமர் பொழிந்த அளப்பரும் கருணை மற்றும் அவர் காட்டிய பெருந்தன்மையின் எடுத்துக்காட்டுகளாகும். லக்ஷ்மணனிடம் ராமர் "என்னிடம் சரணாகதி உணர்வுடன் வருபவர் யாராக இருந்தாலும் அவர் என்னுடையவர், நான் அவருடையவன். நான் அவருக்கு அடைக்கலம் அளிப்பேன். இது என்னுடைய விரதம்." என்று சூளுரைத்தார். ராமர், ஒரு சொல், ஒரு இல், ஒரு வில் என்ற விரதம் பூண்டவர். பக்தர்கள் தங்கள் இதயத்தில் ராமனை பிரதிஷ்டை செய்து, ஆத்மானந்தத்தை அடைவதற்கு ஸ்ரீராமநவமியைக் கொண்டாட வேண்டும். ராமகாவியத்தை பாராயணம் செய்வதன் மூலம், அவர்கள் "ஆத்மா-ராம" (பரமாத்மாவுடனான ஏகத்துவம்) என்ற நிலையை அடைய வேண்டும். இப்படிப்பட்ட நிலையில் அஹங்காரம் (அகந்தை உணர்வு) இருப்பதேயில்லை! (தெய்வீக அருளுரை, ஏப்ரல் 07, 1987)