மோக்ஷம் என்பது ஆன்மிக சாதனையின் மூலம் அந்தராத்மாவை பரிசுத்தப்படுத்துவதால் பெறப்படும் சமாதி நிலை அல்லது சாந்தியாகும் - இங்கு ஆன்மிக சாதனை என்பது ஒருவர் காண்பது, கேட்பது, படிப்பது, கற்பது, செய்வது, மேலும் செயல்களை செய்விப்பது போன்றவற்றால் ஒருவர் பெறும் பதிவுகளை ஒதுக்கிவிடுவதை குறிப்பிடுவதாகும். தாங்க முடியாத உடல் வேதனையால் தவிக்கும் மனிதர்கள், கேளிக்கைகளில் நாட்டம் கொள்வதில்லை, அல்லவா? ஒரு சிரத்தையான ஆன்மிக சாதகர் மற்றும் பக்தருக்கு, பொருளின்பம் மற்றும் சிற்றின்ப உணர்வுகள் நிறைந்த உலக அரங்கின் மீது எவ்வித நாட்டமும் இருக்க முடியாது. முதலில் இந்த கீழ்த்தரமான ஆசைகளை விடுத்து, தடுக்கப்பட வேண்டும். இவையே அனைத்து துன்பங்களின் ஆணிவேராகும். பற்றின்மையில் ஒருவர் தன்னை நிலைநிறுத்திக் கொள்வதே மிக உயர்ந்த தவமும், மிகவும் கடினமான விரதமும் ஆகும். இந்தத் தவத்தில் ஒருவர் எப்போதும் விழிப்புடன் இருந்து, மீண்டும் மீண்டும் பாடுபட வேண்டும். ஒரு சிறு குழந்தை நடக்க முற்படுவது போல, நீங்கள் சற்று தளிர்நடை நடந்து தட்டுத் தடுமாறி விழுந்துவிடலாம்; ஆனால் அந்தக் குழந்தையைப் போல, நீங்கள் புன்னகையுடன் மேலே எழுந்து, மீண்டும் தொடர வேண்டும். (பிரசாந்தி வாஹினி, அத்தியாயம்-13)