ஆசிரியர்களின் நற்பண்புகள் அவர்களுடைய மாணவர்களிடம் பிரதிபலிக்கின்றன; அவர்களுடைய நம்பிக்கை இளைஞர்களுக்கு உத்வேகம் அளிக்கிறது. மனிதர்கள் தங்களுடைய பயனற்ற தேடல்களின் மூலம் தங்களுடைய வாழ்க்கையை வீணடிப்பதோடு மற்றவர்களின் வாழ்க்கைகளைப் பாழடிக்கிறார்களா அல்லது பிறரின் சந்தோஷத்தைப் பேணுவதன் மூலம் சந்தோஷமான வாழ்க்கை நடத்துகிறார்களா - இதற்கான பதில் ஆசிரியர்களின் கைகளில்தான் இருக்கிறது. நற்குண சீலமற்ற ஒரு வாழ்க்கை, தீபமில்லாத ஒரு கோவில், ஒரு கள்ள நாணயம் மற்றும் கயிறு அறுந்த ஒரு பட்டம் போன்று பயனற்றது. தன் சம்பளத்திலேயே குறியாக இருந்து கற்பிக்கும் ஒரு ஆசிரியர், நல்ல வேலை பெறவேண்டும் என்பதிலேயே குறியாக இருந்து கற்றுக்கொள்ளும் ஒரு மாணவன் ஆகிய இருவருமே தத்தம் பணியில் தவறுபவர்களே. மாணவனிடம் பொதிந்திருக்கும் திறன்கள் மற்றும் குணங்கள் மலர்ந்து வெளிப்படுவதற்கு ஆசிரியர் உதவி செய்து, அவனால் முடிந்த அளவு முழுமையாக உயர்வதற்கு அவனுக்கு ஊக்கம் அளிக்க வேண்டும். ஆசிரியர், மாணவன் ஆகிய இருவருள்ளும் தெய்வீகமே கருவாய் விளங்குகிறது. இந்த சத்தியத்தைப் பற்றிய விழிப்புணர்வைப் பெருக்கி, இந்த உள்ளுறையும் சக்தியின் பயன்பாட்டை அதிகமாக்கவே கல்விமுறை இருக்கிறது. (தெய்வீக அருளுரை, மே 22, 1982)