இரவில் ஒரு காய்ந்த மரக்கம்பத்தை ஒருவர் பார்க்கும்போது என்ன ஆகிறது என்று யோசித்துப் பாருங்கள்; அவர் அது ஒரு பேயோ அல்லது பிசாசோ என்று எண்ணி பயப்படுகிறார். அது இவற்றில் ஏதோ ஒன்று எனக் கருதப்பட்டாலும், அது இரண்டுமே அல்ல. இந்த தவறான கருத்திற்குக் காரணம் "இருள்". இந்த இருட்டானது, ஒரு பொருளின் மீது, இல்லாத ஏதோ ஒரு பொருளை சுமத்தி விடுகிறது. இதே விதத்தில், தவறான புரிதலால் (மாயை) ஏற்பட்ட இருள், ஆதிகாரணமான பரப்ரம்மத்தைக் காண முடியாமல் மூடி மறைத்து, இந்த அகிலம் தான் கண்கூடாகத் தெரியும் ஒரு உண்மை என்பது போல ஒரு நிலையை உருவாக்கிவிடுகிறது. தட்டி எழுப்பப்பட்ட உள்ளுணர்வால் இந்தத் தவறான பார்வை திருத்தப் பட்டு, பிரபஞ்சமயமான ப்ரேம திருஷ்டியாக மாற்றப்படுகிறது. எவ்வாறு பேய்க்கு அடிப்படைக் காரணம் மரக்கம்பமோ, அதே போல, நாம் சிக்கித் தவிக்கும் இந்த பூமியை ஒரு பகுதியாகக் கொண்ட இந்த பிரபஞ்சமும், பரப்ரம்மத்தையே அடிப்படை காரணமாக கொண்டிருக்கிறது . (சூத்ர வாஹினி அத்தியாயம் 2)