நீங்கள் நோய்வாய் பட்டிருந்தாலோ அல்லது உங்கள் மனம் வேறு எதிலாவது ஆழ்ந்திருந்தாலோ, நீங்கள் உணவின் சுவையை உணர மாட்டீர்கள். அதைப் போலவே, உங்கள் இதயம் அறியாமையால் நிரம்பியிருந்தாலோ அல்லது அலை பாய்ந்து கொண்டு இருந்தாலோ, நீங்கள் இறைநாமஸ்மரணை, பஜனை, ஜபம் அல்லது தியானத்தில் ஈடுபட்டு இருந்தாலும் கூட, ஆனந்தத்தை அனுபவிக்க மாட்டீர்கள். அதில் சர்க்கரை இருக்கும் வரை தான், நாக்கு இனிமையாக இருக்கும். அதைப் போலவே, பக்தி எனும் விளக்குக் கம்பம் உங்கள் இதயம் எனும் முற்றத்தில் எரிந்து கொண்டு இருக்கும் வரை, அங்கு இருள் இருக்காது. இதயம் ஆனந்தத்தால் ஒளி விட்டுத் திகழும்.நாக்கில் கசப்பான ஒன்று இருந்தால், அது நாக்கு முழுவதையும் கசப்பாக்கி விடும்; பேராசை மற்றும் கோபம் என்ற குணங்கள் இதயத்தில் புகுந்து விட்டால்,வெளிச்சம் மறைந்து விடுகிறது, இருள் அவ்விடத்தில் சூழ்ந்து விடுகிறது, மேலும் ஒருவர் எண்ணற்ற துக்கங்கள் மற்றும் நஷ்டங்களுக்கு இலக்காகி விடுகிறார். எனவே, இறைவனது புனித சன்னிதானத்தை அடைய விழைவோர், சில பழக்கங்கள், கட்டுப்பாடுகள் மற்றும் குணங்களைப் பெற்றே ஆக வேண்டும்.