இறைவன் அங்கிங்கெனாதபடி எல்லா இடத்திலும், எல்லாக் காலங்களிலும் நிறைந்து இருப்பவன்; அவன் அனைத்தையும் சாதிப்பவன். அவன், சிறிய பணியான, மனித உருவத்தை ஏற்று, ஆண்கள் மற்றும் பெண்டிரிடையே வளர்ந்து, அவர்களை சத்தியத்தின் பாதையில் இட்டுச் செல்வதை சாதிப்பதற்காக, அவர்களிடையே இருக்கிறான். மனித குலம், அவனது இனிமையைச் சுவைத்து அனுபவிக்கவும், அவனது மாட்சிமையின் ஒரு கண நேரக் கண்ணோட்டத்தைக் காணுவதற்கும் ஆன ஒரு வாய்ப்பை அளிக்கிறான். மனிதர்களும் அவனைப் போலவே நடந்து கொள்வதற்காக,எந்த விதக் கட்டாயமும் இன்றி , செயலாற்றுகிறான் ! அர்ஜூனனது தேர்க் குதிரைகளை, யமுனா நதி நீரில் பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் குளிப்பாட்டிக்குக் கொண்டிருந்த போது, அந்த வழியே , வியாச முனிவர் சென்று கொண்டு இருந்தார்; மனிதனை சரியான வழியில் நடத்திச் செல்வதற்காக, இறைவன் தன் மீதே சுமத்திக் கொண்ட கடமையை எண்ணி, அவர் , ஒரு சொட்டுக் கண்ணீர் வடித்தாராம் . மனிதன், சேவை ஆற்றுவது எப்படி என்பதைத் தெரிந்து கொண்டு அதிலிருந்து, இறையாண்மையின் நிலைக்கு உயர வேண்டும் என்பதற்காக, பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணர், அர்ஜூனனின் சேவகன் என்ற பாத்திரத்தை , நடித்துக் காட்டினார் !