மனதின் இயல்பு தூய்மையானதே. புலன்களின் பதிப்புக்கள் அதற்கு சாயம் பூசி, அதை விருப்பு, வெறுப்புகளால் மாசு படுத்தி விடுகின்றன. மனித மனதிற்கு இடையூறு செய்து, அதை பீடிக்கும் பல பற்றுதல்கள் மற்றும் கவர்ச்சிகள், வெறுப்புகள் மற்றும் விருப்பமின்மை போன்றவைகளால், மிருகத்தின் மனம் பாதிக்கப் படுவதில்லை. ஜன்ம, ஜன்மமாக அனுபவித்த தாக்குதல்கள் மற்றும் அடிகளால் முன்பே வளைந்திருக்கும் மனதை, உள் உந்துதல்கள் ( வாஸனா), கோணலாக்கி விடுகின்றன. எல்லாவற்றிற்கும் மனதைக் குறை கூறுவதால் எந்தப் பயனும் இல்லை. அது வெறும் ஒரு காவல்காரனே. அந்தக் காவல்காரனின் மனதில் இறைவனே உங்கள் எஜமானன் என்பதை அழுத்தமாகப் பதித்து விடுங்கள்; பின்னர், அவன், உங்கள் எஜமானரான இறைவனை மட்டுமல்ல,இறைவனின் நண்பர்கள் மற்றும் சகாக்களையும் கூடப் பணிந்திடுவான். நல்லோர்களின் நட்பு வட்டத்தில் (ஸத்ஸங்கம்) சேர்ந்து விடுங்கள்; பின்னர் உங்கள் மனம் இன்னும் பிடிவாதமாகவே இருக்கிறதா என்று பாருங்கள். அதன் பின், அது உங்களுக்கு அடி பணியாமல் இருக்காது. அனைத்தும் பயிற்சியிலேயே இருக்கிறது; காவல்காரனுக்கு, உங்களுக்கும் ,இறைவனுக்கும் சம்பந்தம் இல்லை என்று தெரிந்து விட்டால், அவன் உங்களுக்கு அடிபணியாது, தனக்கே சொந்தமான தவறான வழிகளில் இறங்கி விடுவான் ! நீங்கள், இறைவனது தரப்பில் இருந்தால், காவல்காரன் உங்கள் துணைவனாகி விடுகிறான் !