இறைவன் அவதாரமாக வருவது மனித குலத்திற்கு அன்பின் உண்மையைக் கற்பிப்பதற்கே. அன்பே , அன்பின் விளைவாகும். உண்மையான அன்பில் சுய நலத்தின் சாயல் கூட இருக்காது; அன்பு அச்சம் அறியாதது. ஒரே ஒன்றிலிருந்து தோன்றிய அந்த உலகம் பல விதமான வேறுபாடுகளைக் காட்டுகிறது. தெய்வீகம் இந்த வேற்றுமைகளுக்குள் எல்லாம் உறையும் ஒற்றுமையை எடுத்துக் காட்டுகிறது. '' வேற்றுமையில் ஒற்றுமை '' என்று உணர்வதை , தெய்வீகத்திலிருந்து மட்டுமே கற்றுக் கொள்ள முடியும்.நீங்கள் எங்கு சென்றாலும்,என்ன செய்தாலும் அல்லது பார்த்தாலும்,நீங்கள் இறைவனை மகிழ்விக்கும் செயல்களை மட்டுமே செய்வோம் என்ற புனிதமான உணர்வை வளர்த்துக் கொள்ளுங்கள். ஸ்ரீமத் பகவத் கீதை, ' எந்த ஜீவராசியின் மீதும் வெறுப்பின்றி இருங்கள் ( அத்வேஷ்ட ஸர்வபூதானாம் )'' என அறிவுறுத்துகிறது.எவர் மீது கொள்ளும் வெறுப்பும் இறைவன் மீதே வெறுப்பு கொள்வதைப் போலாகும்.மறை நூல்கள் தெளிவாக இதையும் பறை சாற்றுகின்றன -நீங்கள் எவரை நமஸ்கரித்தாலும், அது இறைவனையே சென்று அடைகிறது.எப்போது நீங்கள் உங்கள் இதயங்களை அன்பால் நிரப்பிக் கொள்கிறீர்களோ, உங்களுக்கு எவர் மீதும் வெறுப்பு இருக்காது.இறைவன் ஒவ்வொருவருள்ளும் உறைகிறான் என்ற உணர்வை வளர்ததுக் கொண்டு, உண்மையான அர்ப்பணிப்பு உணர்வுடன் அவனிடம் ஸரணாகதி அடையுங்கள்.