இந்த உலகில் மனிதர்கள் நான்கு விதமான குறிக்கோள்களை (புருஷார்த்தங்கள்) நாடுகிறார்கள்.அவையே தர்மம்,அர்த்தம்( செல்வம்), காமம் ( ஆசைகள்) மற்றும் மோக்ஷம் (இறைவனை அடைவது). இறைவனை உணர்வதே வாழ்வின் மதிப்புள்ள மற்றும் தலை சிறந்த குறிக்கோளாகும். அப்படிப் பட்ட இறைவனைக் கண்டு,உணர்ந்து, அவனுடன் நெருங்கிய உறவை ஏற்படுத்திக் கொண்ட பின் ஒருவர் அடையும் ஆனந்தம், அந்த பேரானந்த நிலை,அந்த ப்ரேமை தத்துவம், தலைசிறந்த பக்தியான '' பரபக்தி '' எனப்படுகிறது. இந்த பக்தியே மோக்ஷமாகும்;அதுவே இறைவனுடன் ஒன்றரக் கலப்பதாகும். மோக்ஷம் என்பது, வெளிப்படையாகத் தெரியும் வித்தியாசங்களைப் பாராட்டாது, வேற்றுமையில், ஒற்றுமையைக் காணும் திறனாகும். '' பரபக்தியை '' அடைவது எளிதானதல்ல. அதற்காக ஏங்கி, அதை நாடி முயல்பவர்களுக்கு அது சாத்தியமானதே. நீங்கள் ஏதோ தனிப்பட்டவர், மற்றவர்கள் வேறு மாதிரியானவர்கள் என எண்ணிக் குழப்பம் அடையாதீர்கள். உங்களது அன்றாட வாழ்க்கையில் இந்த ஒற்றுமைத் தத்துவத்தைக் கைவிட்டு விட்டீர்கள் என்றால், நீங்கள் சந்தேகத்திலேயே இருப்பீர்கள்.இந்த சந்தேகம் உள்ளவரை, ஸாஸ்வதமான சத்தியத்தை நீங்கள் உணர முடியாது.