ஒருவர் நிர்மாணித்த அல்லது உதவிய நிறுவனங்கள்,கட்டிய அல்லது புனருத்தாரணம் செய்த கோவில்கள், அளித்த நன்கொடைகள் ஆகியவற்றை வைத்தோ,அல்லது எவ்வளவு முறை ஒருவர் இறை நாமத்தை எழுதியுள்ளார் அல்லது ஜபித்துள்ளார் என்பதை வைத்தோ, அல்லது எவ்வளவு நோரம் மற்றும் சக்தியை இறைவனை வழிபடுவதில் செலவழித்துள்ளார் என்பதை வைத்தோ, இறைவன் பால் கொண்ட பக்தி கணக்கிடப் படுவதில்லை.இவை அத்தியாவசியமானவை அல்ல- ஏன் இரண்டாம் பட்சமானவை கூட அல்ல ! பக்தி என்பது, அதிலிருந்து பாய்ந்து வரும் பலன் மீது உள்ள ஆசையின் ஒரு கறையாலோ அல்லது அந்த அன்பின் பலன் அல்லது விளைவுகளாலோ, களங்கப் படாமல் இருக்கும் தெய்வீக ப்ரேமையாகும். அன்பு தனது வெளிப்படுதலுக்கான காரணத்தை அறியாதது. நதி கடல் மீது ,கொடி மரத்தின் மீது, ஊற்று தான் பாய்ந்து ஓடும் குன்றின் மீது கொண்ட ப்ரேமையை ஒத்தது தெய்வீக ப்ரேமை. அது, மாறாத நேசமான மனப்பாங்கு, விரும்பத்தக்க மனநிலை, இன்பத்திலும் ,துன்பத்திலும் துணை நிற்பது, நல்ல மற்றும் கெட்ட காலங்களிலும், எப்போதும் இனிமையாக இருக்கும் ஒன்றாகும் !