இதயம் எனும் ஆகாயத்தில்,புத்தி என்ற சூரியனும்,மனம் என்ற சந்திரனும், தத்தம் பாதைகளில் சுழன்று கொண்டிருக்கின்றன.பொறாமை,பேராசை,த்வேஷம் மற்றும் வன்மம் போன்றவை அவற்றின் ஒளியை மங்க வைக்குமானால், அவற்றை ,அந்த ஒளி மூலத்தை பாதிக்க இயலாத கடந்து செல்லும் மேகங்களாகக் கருதி, ஒதுக்கி விட வேண்டும். நீங்கள் விஷயங்களை எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு பகுத்தறிகிறீர்களோ,அந்த அளவு உண்மை நிலை தெளிவாகும். சத்தியத்தைக் கண்டறிவதற்கு பகுத்தறிவு ஒருபோதும் தடையாக இருக்காது; அது இட்டும் செல்லும் அளவிற்கு நீங்கள் தான் செல்ல வேண்டும்; பின்னர், அவற்றிற்கும் அப்பாற்பட்டு இருக்கும் பரந்து விரிந்த அழகிய தோற்றங்களை நீங்கள் காண முடியும். மனிதனுக்கு மகத்தான,அளவற்ற திறன்கள்,ஆற்றல்கள் மற்றும் சக்தி கொடுக்கப் பட்டுள்ளது: ஆனால், இவற்றை எல்லாம், இந்த பிரபஞ்சம் அனைத்தின் உட்பொருளான இறைவனை நேருக்கு நேர் காணக் கூடிய , ஆச்சரியகரமான பிரதேசமான தனது அந்தராத்மாவை நோக்கிப் பயணிப்பதற்கு பதிலாக, சந்திரனை நோக்கிப் பயணம் செய்வதற்கு மனிதன் பயன் படுத்துகிறான்.